یا زهرا

مرمت خویش  هر خانه پیش از آنکه بمیرد همه را از مرگ خود باخبر می کند: دیوار پیش از آنکه بمیرد، ترک می خورد، سقف پیش از آنکه بمیرد، چکه می کند. پی پیش از آنکه بمیرد، سست می شود.  آدم پیش از آنکه  فرو بریزد، آه می کشد، حسرت می خورد، ناامید می شود.  آدم ها نمی میرند، فرو می ریزند وگرنه مرگ هرگز زورش به هیچ انسان استوارِ شادمانی نمی رسد.  اگر ترَکِ تن را مرمت نکنی، اگر رخنه ی روح را روفو نکنی اگر شکستگی قلب را بند نزنی، ناگهان  به خود می آیی که  زیر آوار خویش مدفون شده ای.  بیهوده دنبال کسی می گردی تا سقف و ستونت گردد،  محتاج معمار نباش؛ کم کم مرمت خویش را شروع کن…