یا زهرا

? داستان کوتاه  شب سردی بود…  زن بيرون ميوه‌فروشى زُل زده بود به مردمى كه ميوه مى‌خريدند .   شاگرد ميوه‌فروش ، تُند تُند پاكت‌هاى ميوه را داخل ماشين مشترى‌ها مى‌گذاشت و انعام مى‌گرفت . زن با خودش فكر مى‌كرد چه مى‌شد او هم مى‌توانست ميوه بخرد و ببرد خانه… رفت نزديك‌تر… چشمش افتاد به جعبه چوبى بيرون مغازه كه ميوه‌هاى خراب و گنديده داخلش بود .  با خودش گفت : «چه خوبه سالم‌ترهاشو ببرم خونه . »  مى‌توانست قسمت‌هاى خراب ميوه‌ها را جدا كند و بقيه را به بچه‌هايش بدهد… هم اسراف نمى‌شد و هم بچه‌هايش شاد مى‌شدند .  برق خوشحالى در چشمانش دويد…  ديگر سردش نبود! زن رفت جلو ، نشست پاى جعبه ميوه . تا دستش را برد داخل جعبه ، شاگرد ميوه‌فروش گفت : « دست نزن ننه ! بلند شو و برو دنبال كارت ! »  زن زود بلند شد ، خجالت كشيد .  چند تا از مشترى‌ها نگاهش كردند . صورتش را قرص گرفت… دوباره سردش شد…  راهش را كشيد و رفت. چند قدم بيشتر دور نشده بود كه خانمى صدايش زد : «مادرجان ، مادرجان ! »  زن ايستاد ، برگشت و به آن زن نگاه كرد . زن لبخندى زد و به او گفت :  « اينارو براى شما گرفتم . »  سه تا  پلاستيك دستش بود ، پُر از ميوه ؛ موز ، پرتقال و انار . زن گفت : دستت درد نكنه ، اما من مستحق نيستم . زن گفت :  « اما من مستحقم مادر . من مستحق داشتن شعور انسان بودن و به هم‌نوع توجه كردن و دوست داشتن همه انسان‌ها و احترام گذاشتن به همه آنها بى‌هيچ توقعى . اگه اينارو نگيرى ، دلمو شكستى . جون بچه‌هات بگير . »  زن منتظر جواب زن نماند ، ميوه‌ها را داد دست زن و سريع دور شد… زن هنوز ايستاده بود و رفتن زن را نگاه مى‌كرد .  قطره اشكى كه در چشمش جمع شده بود ، غلتيد روى صورتش . دوباره گرمش شده بود… با صدايى لرزان گفت : « پيرشى !… خير ببينى…» هيچ ورزشى براى قلب ، بهتر از خم شدن و گرفتن دست افتادگان نیست  پیشاپیش یلدای مهربانی که نماد  خانواده دوستی و عشق ورزیدن  به هم نوع است را شادباش میگوییم .   یلدای امسال در هنگام خرید میوه  سهم تنگدستان آبرومند را فراموش نکنیم .  ─┅─═इई ???ईइ═─┅─