یا زهرا

?آیت الله #حائری_شیرازی?  ?برای شما ساده است؛ اما برای بچه وحشت آور است!?  بچه، هم به پدرش علاقه دارد، هم به مادرش. فرزند نسبت به پدر و مادر، مثل کسی است که او را روی میز گذاشته باشید و دو میز را کنار هم بچسبانید. یک پای بچه به این میز، و یک پا به آن میز چسبیده باشد. اگر این دو میز را از هم دور کنند، این بچه شقّه می‌شود! اگر این دو میز را تکان بدهند، بچه که یک پایش روی این است و یک پایش روی آن، رنگش می‌پرد، لرزش پیدا می‌کند، رنج می‌کشد. این یک واقعیت است.  این چیزهایی که پدر و مادر، پیش خودشان خیلی ساده به آن نگاه می‌کنند، برای بچه، یک حال وحشت آوری ایجاد می‌کند. مثلاً فرض کنید خانم از آقا فاصله می‌گیرد، به او رو نمی‌کند، اعتصاب می‌کند، با او حرف نمی‌زند و شوهر هم با زن، حرف نمی‌زند. این مثل اینست که دو میز، یک متر فاصله گرفته باشند. وای به حال بچه!  اگر زن و مرد، بنایشان بر انس و الفت با یکدیگر باشد، مثل میزی است که با هم جوش خورده است. این بچه، یک احساس آرامشی بر روی این میز دارد، اضطراب ندارد؛ لذا از نظر اخلاقی و روحی، سالم رشد می‌کند. اما وقتی این دو تا به ستیز می‌افتند، بچه ممکن است در آینده به یک ضددین تبدیل شود.  بسیاری از این آدم‌هایی که دین اختراع می‌کنند یا با دین مبارزه می‌کنند، ریشه‌اش در جدایی‌های پدر و مادرشان هم هست.  ✳️