یا زهرا

اینها غالباً عاقبت به خیر نمی شوند!  حدیث: فی الکافی عن النبی(ص):مَا أَقْبَحَ الْفَقْرَ بَعْدَ الْغِنَى وَ أَقْبَحَ الْخَطِیئَهَ بَعْدَ الْمَعْصِیَةُ. (الشافی:ص 520)    چه قدر برای انسان نامطلوب و سخت است ، فقر بعد از غنا. انسان مدتی و برهه ای از عمر را با آسایش خیال و سعه رزق بگذراند، بعد دچار تنگ دستی بشود؛ سخت است. و اقبح الخطیئة بعد المسکنة. در این جا نیز قبح ، به معنای بد و نامطلوب بودن است .   بعد از این که انسان زمین گیر شد ، آن وقت خطا کند.یک وقت انسان خطا می کند ، در حالی که سرپاست ، جوان است ، که این هم بد است،لکن از این بدتر ، این است که از پا بیفتد،پیر بشود ، در عین حال دچار همین خطاها باشد،از گذشت زمان عبرت نگیرد.ا ز این زشت تر و بدتر ، یا مکروه تر این است که انسان مدتی عبادت خدا را بکند ، بعد رها کند ، به کلی ترک کند. این، خیلی بد است ؛ ما دیدیم .   بنده خودم در دوره زندگی، یکی دو نفر از این قبیل را دیدیم، که یک مدتی، برهه ای از جوانی شان را صرف عبادت های مبالغه آمیز کرده بودند. سـجده های طولانی، بعد به کل همه چیز را کنار گذاشتـند. و از آن طرف، صد و هشتاد درجه وضعشان برگشت. این ها غالباً عاقبت به خیر هم نمی شوند.   ? مورخ: دوشنبه 2 /2/ 87]    ❤️شرح حدیث از #مقام_معظم_رهبری (حفظه الله)❤️  ✳️