یا زهرا

?حضرت آیت الله #بهجت:  ?خداوند کام همه شیعیان را با فرج حضرت(عج) شیرین کند.  ?شیرینی ها، تفکهات زاید(تمتّعات و برخورداری های افزون بر مقدار نیاز) بر ضرورت(برخورداری های افزون بر مقدار نیاز) است، ولی شیرینی ظهور آن حضرت از اشد ضرورات است.  ☀️خدا می داند که چه بلاهایی در زمان غیبت آن حضرت بر سر مسلمانان آمده و می آید!  ?در محضر بهجت/ج2/ص18  ✳️

حقيقت  استادي از شاگردان خود پرسيد: به نظر شما چه چيز انسان را زيبا مي‌کند؟  هريک جوابي دادند.  يکي گفت: چشماني درشت.  دومي گفت: قدي بلند.  ديگري گفت: پوست شفاف و سفيد. در اين هنگام استاد دو ليوان از کيفش درآورد. يکي از ليوان‌ها بسيار لوکس و زيبا بود و ديگري سفالي و ساده، سپس در هر يک از ليوان‌ها چيزي ريخت. رو به شاگردان کرد و گفت: در ليوان رنگين و زيبا زهر ريختم و در ليوان سفالي آبي گوارا، شما کدام را انتخاب مي‌کنيد؟‌همگي به‌اتفاق گفتند: ليوان سفالي را!  استاد گفت: مي‌بينيد؟ زماني که حقيقت درون ليوان‌ها را شناختيد، ظاهر برايتان بي‌اهميت شد.افسوس که حقيقت درون انسان‌ها دير آشکار مي‌شود.

✅در انديشه اسلامی کوچک شمردن و سهل انگاشتن گناه خود از گناهان بزرگ محسوب می‌شود.  ✍️اميرالمؤمنين عليه السلام در توبيخ کوچک شمردن گناه می‌فرمايند: «أَشَدُّ الذُّنُوب مَا اسْتَهانَ بِه صاحِبُهُ. «سخت‌ترين گناهان گناهی است که گناهکار آن را ناچيز و آسان شمرد.»   ?وسائل الشیعة، جلد۱۵، صفحه۳۱۲  و نیز حضرت در حکمت ۳۰ نهج‌البلاغه فرمودند: «الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتّى‏ کَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ، مردم بپرهیزید دوری کنید که خدا عیوب شما را پوشانده و آبروی شما را نبرده، آنقدر گناه شما را پوشانده که فکر می‌کنید آمرزیده شدید». مثل مجرمی که پرونده‌اش در دادگاه است و کسی سراغ او نیامده است فکر می‌کند او را بخشیده‌اند خدا ستار‌العیوب است از اینکه گذشته شما را پوشانده مغرور نشوید تصور نکنید بخشیده شده‌‌اید. و نيز  از رسول خدا صلی الله علیه و آله روايت شده: «به كوچكى گناه نگاه نکن؛ بلكه ببین چه كسى را نافرمانى مى‌كنى؛ پس او خداوند والاى بزرگ است».  ?تحف العقول ج1 ص11  ✳️

? امام #حسین علیه السلام:  إلهي! اُطلُبني بِرَحمَتِكَ حَتّى أصِلَ إلَيكَ، وَاجذِبني بِمَنِّكَ حَتّى اُقبِلَ عَلَيكَ . . . خداى من ! مرا با رحمتت بطلب تا به تو برسم و با نعمتت جذبم كن تا به تو روى آورم …  الإقبال (طبعة دار الكتب الإسلاميّة) صفحه 348  ✳️

دوست شاهزاده  روزي عارف پيري با مريدانش از کنار قصر پادشاه گذر مي‌کرد. شاه که در ايوان کاخش مشغول به تماشا بود، او را ديد و به‌سرعت به نگهبانانش دستور داد تا استاد پير را به قصر آورند.عارف به حضور شاه شرفياب شد. شاه ضمن تشکر از او خواست که نکته‌اي آموزنده به شاهزاده جوان بياموزد که در آينده او تأثيرگذار شود. استاد دستش را به داخل کيسه فروبرد و سه عروسک از آن بيرون آورد و به شاهزاده عرضه نمود و گفت: بيا اينان دوستان تو هستند، اوقاتت را با آن‌ها سپري کن.شاهزاده با تمسخر گفت: من که دختر نيستم با عروسک بازي کنم! عارف اولين عروسک را برداشته و تکه نخي را از يکي از گوش‌هاي آن عبور داد که بلافاصله از گوش ديگر خارج شد.سپس دومين عروسک را برداشته و اين بار تکه نخ از گوش عروسک داخل و از دهانش خارج شد. او سومين عروسک را امتحان نمود. تکه نخ درحالي‌که در گوش عروسک پيش مي‌رفت، از هيچ‌يک از دو عضو يادشده خارج نشد. استاد بلافاصله گفت: جناب شاهزاده، اينان همگي دوستانت هستند. اولي که اصلاً به حرف‌هايت توجهي نداشته، دومي هر سخني را که از تو شنيده، همه‌جا بازگو خواهد کرد و سومي دوستي است که همواره بر آنچه شنيده لب فروبسته.  شاهزاده فرياد شادي سر داده و گفت: پس بهترين دوستم همين نوع سومي است و من هم او را مشاور امورات کشورداري خواهم نمود.عارف پاسخ داد: نه و بلافاصله عروسک چهارم را از کيسه خارج نمود و آن را به شاهزاده داد و گفت: اين دوستي است که بايد به دنبالش بگردي شاهزاده تکه نخ را برگرفت و امتحان نمود. با تعجب ديد که نخ همانند عروسک اول از گوش ديگر اين عروسک نيز خارج شد، گفت: استاد اينکه نشد.عارف پير پاسخ داد: حال مجدداً امتحان کن. براي بار دوم تکه نخ از دهان عروسک خارج شد. شاهزاده براي بار سوم نيز امتحان کرد و تکه نخ در داخل عروسک باقي ماند.استاد رو به شاهزاده کرد و گفت: شخصي شايسته دوستي و مشورت توست که بداند کي حرف بزند، چه موقع به حرف‌هايت توجهي نکند و کي ساکت بماند.