یا زهرا

? مرحوم علامه #حسینی_طهرانی رضوان الله تعالی علیه.

صلح واقعی  روزي پادشاهي اعلام کرد به کسي که بهترين نقاشي صلح را بکشد، جايزه بزرگي خواهد داد. هنرمندان زيادي نقاشي‌هايشان را براي پادشاه فرستادند.پادشاه به تمام نقاشي‌ها نگاه کرد ولي فقط به دوتا از نقاشي‌ها علاقه‌مند شد.در نقاشي اول درياچه‌اي آرام با کوه‌هاي صاف و بلند بود. بالاي کوه‌ها هم آسمان آبي با ابرهاي سفيد کشيده شده بود. همه گفتند: اين بهترين نقاشي صلح است.در نقاشي دوم هم کوه بود ولي کوهي ناهموار و خشن، در بالاي کوه هم آسماني خشمگين رعدوبرق مي‌زد و باران تندي مي‌باريد و در پايين کوه آبشاري با آبي خروشان کشيده شده بود.وقتي پادشاه از نزديک به نقاشي نگاه کرد ديد که پشت آبشار روي سنگ ترک برداشته بوته‌اي روييده و روي بوته هم پرنده‌اي لانه‌اي ساخته و روي تخم‌هايش آرام نشسته.پادشاه نقاشي دوم را انتخاب کرد.همه اعتراض کردند ولي پادشاه گفت: صلح درجايي که مشکل و سختي نيست معني ندارد.صلح واقعي وقتي است که قلب شما باوجود همه مشکلات آرام و مطمئن است. اين، معني صلح واقعي است. 

✅زندگی مادی مردم در دولت امام زمان(عج) چگونه است؟  ✍امام زمان (عج) به منادى دستور می دهد که در میان مردم اعلام کند که هر کس نیازى به مال دارد، برخیزد. از میان مردم کسى برنمی خیزد، مگر یک نفر که می گوید: من محتاجم.  پس قائم (عج) به او می گوید: «برو پیش کلیددار و بگو مهدى به تو دستور می دهد که مالى به من بدهى». کلیددار می گوید: جامه ات را بیاور. جامه اش را می گسترد و درون آن را پُر می کند. هنگامى که آن را بر دوش می گیرد، پشیمان می شود و می گوید: چرا در میان امت محمد(ص) من از همه آزمندتر باشم؟! چرا آن عفت نفس عمومى را من دارا نباشم؟! آن گاه مال را به کلیددار تحویل می دهد، اما پذیرفته نمی شود، و مهدى (عج) می گوید: «آنچه را که ما عطا کردیم، پس نمی گیریم»   ?منتخب الاثر، ص 147  

? إمام #صادق عليه السلام :  كانَ فيما وَعَظَ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ لَهُ : يا بُنَيَّ ، اِجعَل في أيّامِكَ ولَياليكَ وساعاتِكَ نَصيباً لَكَ في طَلَبِ العِلمِ ، فَإِنَّكَ لَن تَجِدَ لَهُ تَضييعا مِثلَ تَركِهِ .  يكى از نصايح لقمان به پسرش ، اين بود كه گفت: «اى پسرم! بخشى از روز و شب و ساعات خود را براى دانش پژوهى قرار ده؛ زيرا هيچ زيانى را مانند ترك آن نخواهى يافت» .  [ بحار الأنوار : ج 13 ص 415 ح 7 .]  ✳️

✨﷽✨  ?کارهایی که عمر را زیاد می کند:  ✍ البته راههای افزایش طول عمر منحصر در موارد ذیل نیست و آنچه بیان خواهد شد مشتی از خروار است.  ❶ «نیکی به والدین و صله‌رحم» پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ای فرزند آدم! به پدر و مادرت نیکی کن و صله‌رحم داشته باش تا خداوند، کارت را آسان و عمرت را طولانی بگرداند. پروردگارت را فرمان ببر تا خردمند به شمار آیی و از او نافرمانی نکن که نادان شمرده می‌شوی.(الفردوس، ج5 ، ص282)  ❷ «خوش خویی و حسن خلق» امام صادق (ع) می‌فرماید: نیکوکاری و خوش اخلاقی، خانه‌ها را آباد و عمرها را طولانی می‌کنند.(کافی، ج2 ، ص100)  ❸ «زیارت امام حسین علیه السلام» در این باره امام صادق(ع) فرموده است: زیارت امام حسین(ع) را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن که در این صورت، خداوند عمرت را طولانی و روزی‌ات را زیاد می‌کند و زندگی‌ات را همراه با سعادت می‌کند و جز سعادتمند نمی‌میری و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت می‌کند.(کامل الزیارات، ص286)  ❹ «نیکی به خانواده» امام صادق(ع) می‌فرماید: هر کس به شایستگی در حق خانواده‌اش نیکی کند، خداوند بر عمرش می‌افزاید.(کافی، ج8 ، ص219)  ❺ «شاد کردن والدین» امام صادق(ع) می‌فرماید: اگر دوست داری که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد و مسرور کن.(بحارالانوار، ج74 ، ص81)  ❻ «شستن دست پیش و پس از غذا خوردن» امام صادق(ع) می‌فرماید: دست‌هایتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشوئید، که فقر را می‌برد و بر عمر می‌افزاید.(محاسن، ج2، ص202)  ❼ «صدقه دادن» صدقه شامل دادن واجبات و مستحبات مالی از سوی شخص است و اختصاص به زکات و خمس ندارد. هر کسی به هر میزان که صدقه به ویژه به سائل و محروم دهد، از برکات آن بهره‌مند خواهد شد که از جمله آنها افزایش عمر است. امام باقر (ع) فرمود: کار خیر و صدقه، فقر را می‌برد، بر عمر می‌افزاید و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور می‌کند.(ثواب الاعمال، ص141)  ❽ ‌«وضو گرفتن» طهارت بدنی: پیامبر(ص) می‌فرماید: وضو زیاد بگیر تا خداوند، عمرت را زیاد کند.(امالی مفید، ص65، حدیث 5)  ❾ «گرفتن ناخن در روز جمعه» پیامبر(ص) می‌فرماید: هر کس در روز جمعه ناخن‌هایش را کوتاه کند، عمر و مالش زیاد می‌شود.(جامع‌الاخبار، ص333)  ❿ «اعمال سه‌گانه» امام صادق(ع) می‌فرماید: سه چیز است که اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره‌مندی او از نعمت‌ها می‌شود: طول دادن رکوع و سجده ، زیاد نشستن بر سر سفره‌ای که در آن دیگران را اطعام می‌کند و خوش رفتاری‌اش با خانواده.  ?کافی، ج4 ، ص49